خشونت به مثابه دفاعی علیه فروپاشی در نوجوانی

استن ادامه داد و گفت که شب بعد رویای دیگری دید:

“… که دوستش، پاول، را از بیمارستان بیرون می‌آورد. اما مسئولان بیمارستان به استن اجازه خروج نمی‌دادند و لباس‌هایش را نیز گرفته بودند. او یک لباس حمام برداشت، پوشید، از راهروها دوید و از طریق کانال‌های تهویه به بیرون خزید تا فرار کند. اما سپس متوجه شد هیچ پولی نداشت».

من خواب دوم را به ملاقات امروزش با من ارتباط دادم و اندیشیدم آیا این خواب به ناامیدی او از من در هفته گذشته و این باور بیان‌شده‌اش مربوط می‌شود که تنها یک محیط اقامتی، مانند بیمارستان در خواب، می‌تواند به او کمک کند. افزودم که نگه‌داشته شد در محیطی مانند بیمارستان، اگرچه حاوی آرزویی برای مراقبت است، اما همچنین با تهدید به «دام افتادن» نیز همراه است. پرسیدم آیا امروز نگران این بود که توسط من به دام بیفتد. فکر کردم رویای او همچنین «لذتِ فرار به درون یک زن» را نیز در پنهان دارد، همان‌گونه که او جلسه را با این گزارش آغاز کرده بود که به جای رفتن به باشگاه شبانه با دوستانش، برای رابطه جنسی به آپارتمان بتی رفته است.

استن تداعی‌ کرد:

….«چگونه پاول می‌گوید او بهترین دوستش است اما استن نمی‌تواند این احساس را به او داشته باشد. پاول از پسرعمویش با تحقیر آلت تناسلی او به عنوان آلتی خیلی کوچک بدگویی می‌کند. او به یاد می‌آورد که دوستان سابقش همیشه با لحنی تحقیرآمیز در مورد دخترها صحبت می‌کردند. او از این موضوع دلسرد شده بود، زیرا در گروه خود تنها کسی بود که کتک می‌خورد. برخی دیگر از پسران با دختران جوان‌تر بیرون می‌رفتند و او فکر می‌کند این کار حال‌به‌هم‌زن است. سپس به وضوح توانست ترس خود از این را به یاد آورد که مبادا وقتی با دوستانش بیرون است، دیگران او را «کوییر» ببینند. شاید به همین دلیل می‌خواست از آنها دور شود. فکر کردم آیا آنها کوییر هستند. [او شروع به عصبانی شدن کرده بود؛ صورتش قرمز می‌شد، ماهیچه‌هایش سفت می‌شد و نفس‌هایش بریده شد].»

من اضطراب او درباره مردانگی خودش را مطرح کردم و این فرضه را مطرح کردم که او عدم اطمینان خود را به دوستانش منتقل می‌کند و سپس آن‌ها را به عنوان افراد حسرت‌برانگیز نسبت به خود می‌بیند.

در پیگیری توالی مطالب همان‌طور که در جلسه پدیدار شد، به نظر می‌رسید که خواب‌های او درباره خواننده زن، که پس از رابطه جنسی با بتی رخ می‌دهد، نشان‌دهنده تلاشی برای ارضای یک آرزوی جنسی بود که حتی هنگام نفوذ به بتی نیز اضطراب را برانگیخته بود. وقتی او موقعیت مسلط را با آن خواننده به عهده گرفت، آن اضطراب غیرقابل تحمل شد، خواب را قطع کرد و او بیدار شد. با این حال، اضطراب وقتی رویایِ به عهده گرفتنِ یک وضعیتِ مفعول زنانه را با آن خواننده دید، [اضطراب به‌اندازه‌ای نبود که] خواب را قطع کند. به نظر می‌رسید کل جلسه بازتابی از اضطراب اساسی استن درباره «فاعل بودن» در رابطه با یک زن مجهز به آلت مردانه بود: فرار از چنگال آن خواننده، عقب‌نشینی به سمت یک مرد (پاول) که مردانگی دیگری را تحقیر می‌کند (با کوچک‌شمردن آلت او)، و در نهایت بازگشت به یک رابطه کودکانه (ورود به درون مادر/بیمارستان) که خود مجبور به فرار از آن بود.

نتیجه این بازگشت به گذشته، یک بن‌بست دوگانه بود: از یک سو، از دست دادن توانمندی‌اش (نمادشده با «تمام شدن پول») در صورت موفقیت در بازگشت به رحم مادر (که با از دست دادن لباس‌ها و خزیدن از کانال‌های تهویه به تصویر کشیده شد)، و از سوی دیگر، افزایش اضطراب همجنس‌گرایی اگر آلت خود را—نماد فاعلیت و مردانگی—به نفع یک رابطه مفعولانه و غیرجنسی با مادرش رها می‌کرد. تغییر کانون از یک زن دارای آلت مردانه خطرناک به یک مرد که دیگر مستقیماً اختگی‌کننده نبود، بلکه زخم‌زننده‌ای به خودشیفتگی او بود (یعنی کسی که او را به یک «پسر کوچک» تقلیل می‌داد)، تجربه استن از مادر و پدرش را نشان می‌داد.