نشانه‌ای کلیدی در تشخیص شریک عاطفی مناسب

این مقاله به قلم مریم بابایی‌فرد برای انتشار در مجله‌ی روانکاوی دیگری آماده شده است.

شاید تا به حال تجربه قرار‌های عاشقانه مختلفی داشته‌اید و قبل از آماده شدن برای آن‌ها از خودتان پرسیده باشید، چطور می‌توانم بفهمم که او فرد مناسبی برای قرار گذاشتن هست یا نه، یا این‌که چطور می‌توانم به او اعتماد کنم؟ آیا نشانه‌ای وجود دارد که به ما کمک کند؟ بله! نشانه‌ای وجود دارد که بیش از هر چیز دیگری می‌تواند نشان دهد که یک فرد چقدر قابل اعتماد است و چقدر ارزش این را دارد که با او قرار بگذاریم، و آن نشانه این است که آیا این فرد آمادگی اقدام برای روان‌درمانی را دارد.
ممکن است این سوال مطرح شود که چگونه آمادگی داشتن برای اقدام به روان‌درمانی می‌تواند به قابل اعتماد بودن یک فرد برای رابطه ارتباط داشته باشد، قبل از پرداختن به این موضوع ابتدا باید در مورد خودِ روان‌درمانی روراست بود، در همین راستا به جرات می‌توان گفت که لزوماً هر درمانی موفقیت‌آمیز نیست و همه درمانگران هم عالی نیستند. اما موضوع این نیست و قرار نیست در مورد موفقیت‌آمیز بودن روان‌درمانی یا صلاحیت درمانگر باشد، حتی مسئله خیلی به این ربط ندارد که آیا فرد به هر طریق ممکن از روان‌درمانی بهره برده یا نه، یا حتی اصلاً برای روان‌درمانی اقدام کرده یا خیر، بلکه مسئله این است که در وهله اول فرد باید بپذیرد که ممکن است به روان‌درمانی نیاز داشته باشد.
درک این نیاز به روان‌درمانی یعنی بپذیرد که او هم ممکن است ویژگی‌هایی داشته باشد که لزوماً سالم نیستند و این هیچ اشکالی ندارد، برعکس درک و پذیرش این موضوع حتی می‌تواند نشانه‌ای از بلوغ روانی باشد. این امر بسیار مهم است، زیرا در سطحی بنیادین نشان می‌دهد که فرد متوجه شده است که کاملاً طبیعی و نرمال نیست و در حقیقت ممکن است به شیوه‌های مختلفی تا حدودی نامتعادل و دردسرساز هم باشد. نکته دقیقاً اینجاست که توجه به این شرایط به جای اینکه مشکل‌ساز باشد، در واقع می‌تواند سلامت، آرامش، رضایت و احترام در رابطه را نیز تضمین کند، زیرا فردی که به پذیرش این نکته رسیده باشد که ممکن است کاملاً متعادل و سالم نباشد، در شرایط دشوار و در بحران‌های مربوط به رابطه می‌تواند از این منظر نگاه کند که شاید بخشی از مسائل رابطه به او و مسائل او مربوط باشند، نکته‌ای که شاید هر کسی به آن توجه نکند و آن را مهم نبیند.

آیا شریک عاطفی مناسب باید یک فرد بالغ و کاملاً سالم و متعادل باشد؟

یک شریک عاطفی خوب و مناسب لزوماً فردی نیست که کاملاً متعادل و بالغ باشد (که البته همچنین فردی وجود هم ندارد)، بلکه شریک عاطفی مناسب فردی است که لزوماً اصراری بر سلامت و ثبات وضعیت روانی خود ندارد و با محدودیت‌های خود کنار آمده است. درک و پذیرش این محدودیت‌ها بسیار مهم است و آنچه که اهمیت این موضوع را دو چندان می‌کند، نه تنها درک و پذیرش این موارد بلکه شیوه مقابله و کنارآمدن با این موضوع و این شرایط است. چنین فردی پذیرفته که در کنار قبول کردن این محدودیت‌ها، پرداختن به آن‌ها گاهی باید به تنهایی صورت بگیرد.