این متن ترجمه‌ای از مقاله ی:«تنهایی می‌تواند به طور عمیق ترمیم‌کننده باشد.» از ثوی – وی نگوین پژوهشگر اصلی آزمایشگاه تنهایی و استاد روان‌شناسی در دانشگاه دورهام انگلستان است. او همچنین یکی از نویسندگان کتاب «تنهایی: علم و قدرت تنها بودن» (2024) است.
تنهایی می‌تواند مزایای روان‌شناختی منحصربه‌فردی داشته باشد، به شرطی که یاد بگیرید این لحظات در آغوش بگیرید، به جای اینکه از آن‌ها فرار کنید.
چه می‌شود اگر، در کنار برنامه‌ریزی برای قرار ملاقات‌ها، جلسات، و رویدادهای اجتماعی در تقویم خود، زمانی خاص را برای تنها بودن و لذت بردن از تنهایی اختصاص دهید؟ این ایده را مطرح می‌کنم، زیرا برای بسیاری از افرادی که با آن‌ها صحبت کرده‌ام، تنهایی معمولاً تنها به‌صورت تصادفی (و گاهی خوشایند یا ناخوشایند) رخ می‌دهد. برای من هم همین‌طور است: تقویمم پر از جلسات و برنامه‌های اجتماعی با همکاران و دوستان است. تا همین اواخر، به ندرت برای زمان‌های تنهایی‌ام همان‌قدر ارزش قائل بودم.
وقتی که فرصت تنهایی پیش می‌آید، مانند زمانی که یک جلسه لغو می‌شود، برنامه‌ای به هم می‌خورد یا قطاری تأخیر دارد، به ندرت پیش می‌آید که افراد از این زمان به‌طور هدفمند استفاده کنند. معمولاً این اتفاق می‌افتد که افراد احساس می‌کنند باید تلفن همراهشان را بردارند تا آن لحظات را پر کنند، به ایمیل‌های کاری پاسخ دهند یا در شبکه‌های اجتماعی گشت بزنند. خود من هم این کار را کرده‌ام. این یک واکنش طبیعی برای مقابله با استرس و کسالت است، به‌ویژه زمانی که بیش از حد خسته‌ایم و نمی‌توانیم به سراغ جایگزین‌هایی برویم که تلاش و توجه بیشتری می‌طلبند.
مزایای تنهایی
در جامعه‌ای که اغلب تنهایی را امری ناخوشایند می‌داند، مزایای وقت گذراندن با خود به‌طور چشمگیری نادیده گرفته می‌شود. با این حال، بسیاری از مطالعات به مزایای تنهایی اشاره کرده‌اند. اگر به‌درستی از آن استفاده شود، دوره‌های کوتاه تنهایی می‌توانند به‌شدت ترمیم‌کننده باشند و فرصتی ضروری برای رهایی از شلوغی زندگی روزمره فراهم کنند.
تنهایی به شما امکان می‌دهد دکمه‌ی ریست را فشار دهید و دوباره شارژ شوید.
به‌عنوان بنیان‌گذار آزمایشگاه تنهایی در دانشگاه دورهام، فضایی اختصاصی برای مطالعه تأثیر تنهایی بر احساسات، افکار و تجربیات درونی انسان ایجاد کرده‌ام. تیم ما این فواید را از طریق مصاحبه‌ها، ثبت تجربیات لحظه‌ای افراد در دفترچه‌های روزانه، و تحقیقات آزمایشگاهی بررسی می‌کند. علاوه بر این پژوهش‌ها، انجمنی را شکل داده‌ایم که در آن خلاصه‌های کوتاهی از یافته‌های خود را به اشتراک می‌گذاریم و از خوانندگان دعوت می‌کنیم تا بازخورد و تأملات خود را درباره تأثیر تنهایی بر زندگی شخصی‌شان ارائه دهند. این ارتباط باز، افراد را تشویق می‌کند تا به تجربیات خود از تنهایی بیندیشند و به تغییر تصورات منفی رایج درباره آن کمک می‌کند.
در آزمایشگاه تنهایی، ما معمولاً از شرکت‌کنندگان می‌خواهیم که به‌مدت 15 دقیقه در یک اتاق ساکت تنها بنشینند. با ارزیابی احساسات آن‌ها قبل و بعد از این مدت، نشان داده‌ایم که تنهایی می‌تواند تعادل احساسی را بازگرداند. پس از تنها یک دوره کوتاه، شرکت‌کنندگان معمولاً تغییر قابل توجهی در احساسات خود توصیف می‌کنند، به‌طور معمول احساس آرامش بیشتر و استرس کمتری دارند و کاهش مشهودی در تنش و انرژی عصبی مشاهده می‌شود.
ما این را «اثر غیرفعال‌سازی» می‌نامیم که به تأثیر تنهایی در کاهش احساسات شدید اشاره دارد – احساساتی که اغلب توسط فعالیت‌هایی که در کنار دیگران انجام می‌دهیم، مانند هیجان گفتگوها در یک مهمانی یا اضطراب ارائه در مقابل یک گروه، تحریک می‌شوند. اگرچه این لحظات اجتماعی می‌توانند هیجان‌انگیز و شگفت‌انگیز باشند، اما همچنین نیاز به انرژی و توجه ای دارند که گاهی می‌تواند خسته‌کننده و فرسایشی باشد. در این زمان است که تنهایی ارزشمند می‌شود و به شما اجازه می‌دهد دکمه ریست را فشار دهید و دوباره شارژ شوید.
محیط‌های اجتماعی گاهی می‌توانند استرس‌زا باشند. در یک آزمایش اخیر در آزمایشگاه که هنوز منتشر نشده است، متوجه شدیم که تنهایی به بهبود هیجانی پس از استرس کمک می‌کند. شرکت‌کنندگان پس از سخنرانی و انجام یک تکلیف ریاضی در مقابل داوران بی‌علاقه[1]، وقتی زمان‌هایی را به‌تنهایی سپری کردند، از شدت ناامیدی‌شان کاسته شد. این نشان می‌دهد که لحظات تنهایی می‌توانند برای افرادی که فعالیت‌های روزانه‌شان نیازمند حضور مستمر در موقعیت‌های پر استرس است، بسیار حیاتی باشند. این شامل امدادگران، کارکنان رستوران، مادرانی با کودکان کوچک و بسیاری دیگر می‌شود. در مقابل محیط‌های اجتماعی که دائماً از ما چیزی می‌خواهند، تنهایی می‌تواند فضایی باشد که آزادی پیگیری علایق خود را با سرعت دلخواه به ما می‌دهد.
برای شروع ایجاد فرصت‌های بیشتر تنهایی برای خود و بهره‌برداری بهتر از این لحظات، گام‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید بردارید.
به‌تدریج پیش بروید
اگر شما از آن دسته افرادی هستید که در حال حاضر زمان کمی را به‌تنهایی می‌گذرانید یا تا حد امکان از آن اجتناب می‌کنید، مهم است که تنهایی هدفمند (خودخواسته) را به‌طور تدریجی وارد زندگی‌تان کنید. هر زمان که این توصیه را به دیگران می‌دهم، به زمانی فکر می‌کنم که مادرم که بازنشسته بود، با من تماس گرفت و گفت که چقدر سخت است یک روز کامل را در خانه تنها بگذراند. وقتی از او پرسیدم چرا با دیگران ارتباط برقرار نکرده است، توضیح داد که او باور دارد بهترین راه برای پذیرفتن [2] تنهایی، آغوش کشیدن کامل آن است.
مادر من در احساس خود تنها نیست. بسیاری از ما با تنهایی مشکل داریم؛ زیرا عادات سالمی برای تنها بودن ایجاد نکرده‌ایم و وقتی زمان تنهایی فرا می‌رسد، نمی‌دانیم چگونه با آن کنار بیاییم. یک اشتباه رایج که افراد هنگام تلاش برای ایجاد یک عادت جدید مرتکب می‌شوند، اتخاذ رویکرد «همه یا هیچ» است. درحالی‌که این رویکرد می‌تواند انگیزه‌بخش باشد، اغلب نتیجه معکوس دارد و افراد را از پیگیری موفقیت‌آمیز تغییر بازمی‌دارد.
اگر تنهایی برای شما ناآشناست، از گام‌های کوچک شروع کنید، مانند یک پیاده‌روی کوتاه به‌تنهایی در محله‌تان. یک فرصت کوتاه کتاب‌خواندن به‌تنهایی قبل از بیدارشدن خانواده‌تان در صبح. یک گریز سریع به ماشینتان در زمان ناهار. با گام‌های کوچک شروع کنید، این کمک می‌کند تا تجربیات تنهایی خود را بازتعریف کنید، طوری که آن را با ناراحتی مرتبط نکنید، بلکه آن را به‌عنوان یکی از لذت‌های کوچک روز خود ببینید.
دیدگاه خود را نسبت به زمان تنهایی تغییر دهید
صرف‌نظر از دلیلی که باعث تنهایی شما شده است، پژوهش‌های من و دیگران نشان داده‌اند که مهم است این زمان را به‌عنوان یک انتخاب شخصی و فرصتی ارزشمند برای تنظیم احساسات و خوداندیشی ببینید، نه به‌عنوان وضعیتی که از سوی عوامل خارجی تحمیل شده یا تحت تأثیر برنامه‌ها و تصمیمات دیگران قرار گرفته است. بنابراین، اگر به‌طور غیرمنتظره چند ساعت تنها ماندید (مثلاً دوستانتان برنامه اجتماعی را لغو کردند یا قطارتان کنسل شد)، به‌جای اینکه آن را نامطلوب بدانید، سعی کنید از مزایای بالقوه‌ای که تنهایی ارائه می‌دهد، استقبال کنید.
روش‌های متعددی برای بازنگری در مورد تنهایی وجود دارد. در کارهای قبلی‌ام، به‌سادگی از شرکت‌کنندگان خواستم که آن را امتحان کنند و ببینند چه احساسی دارند. این کار به آن‌ها حس انتخاب و خودمختاری می‌داد، برخلاف زمانی که مجبور بودند این کار را انجام دهند. در مطالعه‌ای دیگر، پژوهشگران از دو رویکرد متفاوت استفاده کردند: به یک گروه درباره مزایای تنهایی توضیح داده شد، در حالی که گروه دیگر تشویق شدند آن را به‌عنوان زمانی همراه با احساس تنهایی درک کنند. گروه اول پس از گذراندن زمان به‌تنهایی، حال بهتری را نسبت به گروه دوم تجربه کردند.
بنابراین، اگر نسبت به تنهایی احساس منفی قوی ندارید، یک تغییر کوچک به سمت ذهنیتی مثبت‌تر می‌تواند فواید هیجانی آن را برای شما افزایش دهد. اگر با تنهایی غریبه‌اید، گشودگی و کنجکاوی نسبت به آن می‌تواند گام اول خوبی باشد. همچنین تمرکز بر فوایدی که تنهایی ممکن است به همراه داشته باشد، بدون فشار آوردن به خودتان برای لذت بردن فوری از آن، کمک‌کننده است – به آن فرصت دهید و ببینید چه احساسی به شما دست می‌دهد!
البته حرف زدن در مرود تغییر دیدگاه آسان‌تر از انجام دادن آن است. برای برخی افراد، تنهایی ممکن است تهدیدکننده و دشوار به نظر برسد، به‌ویژه زمانی که طولانی‌مدت باشد. ما این موضوع را در دوران قرنطینه‌های ناشی از همه‌گیری کووید-۱۹ به‌وضوح مشاهده کردیم، به‌خصوص در میان کسانی که به‌تنهایی زندگی می‌کردند، [یا در میان افرادی که یا در میان افرادی که] پیشتر مشکلات روان‌شناختی داشتند یا احساس می‌کردند در تنهایی خود گرفتار شده‌اند. در چنین شرایطی، تنهایی می‌تواند به نشخوارهای ذهنی منفی و نگرانی‌هایی منجر شود که از کنترل خارج می‌شوند.
مهم است به خاطر داشته باشیم که، اگرچه همگی می‌توانیم از فرصت‌های کوتاه و موقتی تنهایی بهره‌مند شویم، داشتن یک سیستم حمایتی در نزدیکی خود، در صورت امکان (مانند دوستان یا خانواده‌ای که بتوانید در صورت نیاز با آن‌ها ارتباط برقرار کنید)، می‌تواند حس دائمی بودن و انزوای ناشی از تنهایی را کاهش دهد.
برنامه‌ریزی برای استفاده از فرصت تنهایی
با بازنگری در مفهوم تنهایی، می‌توانید نحوه گذراندن وقت خود را زمانی که تنها هستید به مرور تغییر دهید. پیشتر درباره این تمایل صحبت کردم که بسیاری از ما در لحظات کوتاه و غیرمنتظره تنهایی به‌سرعت سراغ گوشی خود می‌رویم. حتی زمانی که انتظار تنهایی را داریم، معمولاً افراد به‌طور پیش‌فرض از این زمان برای انجام کارهای سازنده و مشغولیت‌های دیگر استفاده می‌کنند، مانند انجام خریدهای روزمره، کار کردن یا ورزش. اگرچه این فعالیت‌ها ممکن است به ما حس مفید بودن بدهند و کمک کنند مواردی را از لیست کارهای خود خط بزنیم، اما در واقع چرخه بی‌پایان مشغولیت دائمی را تقویت می‌کنند.آنچه شاید واقعاً به آن نیاز داریم، زمانی آرام برای خودمان است، زمانی که بتوانیم بدون عجله و فشار تنها باشیم.
برخی دیگر ممکن است زمان خود را با فعالیت‌های کم‌تحرک مانند تماشای تلویزیون یا گشت‌وگذار در اینترنت پر کنند – اغلب بیشتر از روی عادت تا هدفمندی، صرفاً به این دلیل که گزینه بهتری وجود ندارد. در چنین مواقعی، ممکن است مفید باشد که از خود بپرسید: «آیا روش بهتری برای گذراندن این زمان وجود دارد؟» اگرچه این فعالیت‌های منفعل معمولاً بی‌ضرر هستند، اما بهره‌مندی کامل از تنهایی، مستلزم آن است که آن را به‌عنوان فرصتی ارزشمند برای شارژ مجدد انرژی و تأمل در نظر بگیرید و سپس با هدف‌گذاری بیشتری از این زمان استفاده کنید.
وقتی از هرگونه تداعی منفی با تنهایی عبور کنید، تنهایی به بوم سفیدی تبدیل می‌شود که آماده است با رنگ‌های فعالیت‌ها، افکار و احساسات شما پر شود. می‌توانید به ایجاد عادتی فکر کنید که شامل نشستن در سکوت با افکارتان باشد، عادتی که می‌تواند قطعاً آرامش‌بخش باشد.
با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که بسیاری از افراد فکر کردن در تنهایی را به دلیل نیاز به تمرکز دشوار می‌دانند، و این ممکن است وقتی کاری برای انجام دادن یا تمرکزی برای توجه وجود ندارد، خسته‌کننده به نظر برسد. هر چند بسیاری از پژوهشگران اغلب تأمل درمورد خود را به‌عنوان یکی از مزایای تنهایی برجسته می‌کنند، اما صرف زمان بیش از حد در ذهن خود نیز خطراتی دارد؛ چرا که ذهن ممکن است به سمت افکار مزاحم و نشخوارهای ذهنی سوق پیدا کند.
این کاملا طبیعی است که شما از آن دسته افرادی باشید که از بی‌تحرکی در زمان تنهایی متنفرند یا فکر می‌کنند که تامل بیش از حد درمورد خود به طور زیاد می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد. اگر نیاز دارید که با چیزی ملموس مشغول شوید، داشتن چند فعالیت لذت‌بخش برای زمان تنهایی می‌تواند به این لحظات ساختار بدهد. کارهایی را انتخاب کنید که ذهن شما را مشغول کند، مانند حل معما، گوش‌دادن به یک پادکست جالب یا خواندن کتاب. به طور متناوب، ممکن است فعالیت‌های آرامش‌بخش مانند آبیاری گیاهان یا پیاده‌روی در طبیعت را ترجیح دهید. کشف کنید که چه چیزی برای شما بهتر است. همان‌طور که اشاره کردم، مسئله این است که چیزهای مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه احساسی به شما می‌دهند. اگر یک فعالیت باعث بی‌قراری شما شود، هدف از استفاده از تنهایی برای بازیابی انرژی شکست می‌خورد، بنابراین دفعه بعد چیز دیگری را امتحان کنید. در نهایت، داشتن یک هدف مشخص برای زمان تنهایی کلیدی است و همین است که به شما کمک می‌کند بیشترین بهره را از فواید ترمیم‌کننده آن ببرید.
مراقبت از خود به اولویت من برای ادامه تبدیل شده است.
یک فضای محافظت‌شده و زمان مشخص برای تنهایی داشته باشید.
هر صبح، من خودم را ملزم می‌کنم که حداقل ۳۰ دقیقه زودتر از خانواده‌ام بیدار شوم. این به من اجازه می‌دهد تا از نوشیدن یک فنجان قهوه آرامش‌بخش روی مبل لذت ببرم. ایجاد این روتین به بخش ارزشمندی از روز من تبدیل شده است و شروعی آرام را فراهم می‌کند بدون اینکه بلافاصله وارد گفتگوهای اجتماعی شوم.
توانایی پیدا کردن فضایی برای تنهایی بسته به وضعیت زندگی هر فرد متفاوت است. برخی ممکن است این امتیاز را داشته باشند که فضایی خصوصی برای پناه بردن داشته باشند، مانند یک اتاق مطالعه، تا دقایقی قبل از شام در آرامش باشند ؛ یا از فرار به حمام در طول تجمعات شلوغ خانوادگی مثل کریسمس لذت ببرند. دیگران، به‌ویژه کسانی که در مکان‌های مشترک زندگی می‌کنند، ممکن است در مورد نیاز خود به لحظات سکوت با دیگران مذاکره کنند. استراتژی‌های رایج شامل استفاده از وسایل یا کارهایی، مانند استفاده از هدفون یا غرق شدن در یک کتاب است، به‌ویژه در فضاهای عمومی یا هنگام استفاده از حمل و نقل عمومی.
همه افراد از لوکس بودن یک برنامه انعطاف‌پذیر که به آن‌ها اجازه می‌دهد برای چند لحظه به‌تنهایی پناه ببرند، برخوردار نیستند. برای کسانی که سبک زندگی شلوغی دارند یا در شرایطی هستند که باید به طور مداوم آماده پاسخگویی به تقاضاهای بعدی باشند، پیداکردن فرصتی برای تنهایی حتی چالش‌برانگیزتر است. اگر این توصیف زندگی شماست، در نظر بگیرید که آیا می‌توانید بار خود را سبک‌تر کنید. من متوجه شده‌ام که وقتی سعی می‌کنم همه چیز را به طور هم‌زمان انجام دهم، احساس غرق‌شدن می‌کنم. در این زمان، یک‌قدم به عقب برمی‌دارم و اولویت‌ها را مشخص می‌کنم و شناسایی می‌کنم که کدام اهداف برای من فوری و مهم هستند و کدام‌ها نیستند. این فرایند به من فضایی می‌دهد فرصت لازم برای خودم را در برنامه‌ام بگنجانم، زیرا مراقبت از خود به اولویت من تبدیل می‌شود تا بتوانم ادامه دهم. مهم است که به خود یادآوری کنیم که باوجود هر شرایط زندگی، همه ما به استراحت نیاز داریم و تنهایی می‌تواند آن لحظه‌های کوتاه آرامش را فراهم کند.
همین موضوع برای زمان نیز صدق می‌کند. همه افراد این امتیاز را ندارند که برنامه‌ریزی منعطفی داشته باشند که به آن‌ها اجازه دهد برای لحظاتی از تنهایی بهره ببرند. برای کسانی که سبک زندگی شلوغی دارند یا در شرایطی هستند که باید همیشه آماده پاسخگویی به تقاضاهای بعدی باشند، پیدا کردن زمان برای تنهایی حتی دشوارتر است. اگر این توصیف برای زندگی شما مناسب است، بررسی کنید که آیا می‌توانید بار خود را سبک‌تر کنید. من متوجه شده‌ام که وقتی سعی می‌کنم همه چیز را هم‌زمان انجام دهم، اغلب احساس تحت فشار بودن[3] می‌کنم. در چنین مواقعی، من یک گام به عقب برمی‌دارم و اولویت‌ها را مشخص می‌کنم، اهدافی که برای من فوری و مهم هستند را شناسایی و به اهدافی که اهمیت کمتری دارند توجه می‌کنم. این فرآیند به من فضایی می‌دهد تا لحظات مورد نیاز [تنهایی] برای خودم را ایجاد کنم، چرا که مراقبت از خود اولویت می‌شود تا بتوانم به راهم ادامه دهم. مهم است که همیشه به خود یادآوری کنیم که، بدون توجه به شرایط زندگی‌مان، همه ما به استراحت نیاز داریم و تنهایی می‌تواند آن لحظه‌های کوتاه آرامش را فراهم کند.
استراتژی دیگر این است که متحدانی پیدا کنید – افرادی در زندگی‌تان که نیاز شما به زمان‌های تنهایی را درک می‌کنند و از آن حمایت می‌کنند. برای مثال، من سعی می‌کنم این نیاز را به‌طور واضح با افراد نزدیک به خودم در میان بگذارم. با شریک زندگی‌ام، ما در اوایل رابطه‌مان درباره نیاز من به تنهایی صحبت کردیم تا از هرگونه سوءتفاهم جلوگیری کنیم: میل من به تنهایی به معنای دوری از او نیست، بلکه برای بازیابی انرژی است. برخی افراد ممکن است جمله «می‌خواهم تنها باشم» را به‌عنوان رفتاری سرد و بی‌اعتنا تعبیر کنند، به‌ویژه وقتی از سوی کسی باشد که برایشان اهمیت دارد. کمک به افراد نزدیک برای درک اینکه تنهایی چگونه به شما کمک می‌کند، می‌تواند به فهم بیشتر و احترام به این نیاز منجر شود. گاهی حتی ممکن است آن‌ها حمایت عملی ارائه دهند تا شما بتوانید این لحظات تنهایی را پیدا کنید!
بیرون بروید.
فضای باز فرصت‌های زیادی برای تنهایی فراهم می‌کند. چه پیاده‌روی در محله باشد و چه نشستن بر روی یک نیمکت در پارک، این لحظات می‌توانند فرصتی برای استراحت از فشارهای روزمره ارائه دهند. برخی می‌توانند انتخاب کنند که در یک کافه محلی بنشینند، جایی که صدای پس‌زمینه گفت‌وگوهای اجتماعی می‌تواند حس زمان تنهایی را بدون جدایی کامل فراهم کند.
طبیعت یکی دیگر از مکان‌های مناسب برای تجربه‌ی تنهایی است که فرصتی برای رهایی از فشارهای ذهنی و اجتماعی فراهم می‌کند. گرچه تنهایی در طبیعت ممکن است با نوعی که معمولاً در زندگی روزمره تجربه می‌کنیم متفاوت باشد، اما حکایات بسیاری از کاوشگران طبیعت به همراه پژوهش‌ها، تأثیرات ترمیم‌کننده آن را برجسته کرده‌اند. مطالعات نشان داده‌اند که طبیعت به‌اندازه‌ی محیط‌های ساخته‌ی دست بشر، توجه ما را مطالبه یا خسته نمی‌کند و به همین دلیل محیطی ایده‌آل برای تنهایی به شمار می‌رود. برای من، آواز پرندگان قدرتی جادویی دارد که مرا آرام می‌کند و کمک می‌کند تمام استرس‌های کاری‌ام را فراموش کنم.
بااین‌حال، احساس امنیت در این محیط‌ها برای تجربه کامل مزایای ترمیم‌کننده آن‌ها بسیار مهم است. طبیعت با خطراتی مانند برخورد با حیوانات وحشی، گم‌شدن یا حتی خطر افتادن یا آسیب‌دیدن، به‌ویژه در مناطق ناآشنا یا دورافتاده همراه است؛ بنابراین، مطمئن شوید که احتیاط‌هایی مانند ماندن در مسیرهای مشخص، به‌همراه‌داشتن تلفن و اطلاع‌دادن به کسی درباره محل خود را رعایت کنید. با اطمینان از امنیت خود، می‌توانید آرامش پیدا کنید و در تنهایی صلح‌آمیزی که طبیعت ارائه می‌دهد غرق شوید.
نکات پایانی
بازتعریف رابطه‌تان با تنهایی به معنای جستجوی فرصت‌هایی برای غنی‌تر کردن زندگی‌تان از طریق لحظات تنهایی آگاهانه است؛ لحظاتی که به شما کمک می‌کنند با دنیای درونی خود ارتباط برقرار کنید و استراحت و آرامش پیدا کنید. با هدفمند کردن زمان‌هایی که به تنهایی سپری می‌کنید – درست همان‌طور که معمولاً برای رویدادهای اجتماعی و تعهدات کاری برنامه‌ریزی می‌کنیم – فضایی برای تامل درمورد خود و بازسازی هیجانی ایجاد می‌کنید.
اگر هرگز زمانی را به‌طور آگاهانه برای تنهایی اختصاص نداده‌اید یا از آن برای بازسازی استفاده نکرده‌اید، ممکن است در ابتدا دشوار به نظر برسد. برای من، همیشه وسوسه‌ای قوی وجود داشت که کامپیوترم را باز کنم و کار کنم، چراکه به گذراندن تنهایی در فعالیت‌های کاری و تولیدی عادت داشتم. بنابراین، یک روز صبح یک ساعت کنار گذاشتم تا چند صفحه از یک رمان بخوانم. روز به روز، با ساختن این عادت جدید برای تنهایی، وسوسه‌های دیگر کمتر و کمتر شد.
پس این لحظات را برای خودتان خلق کنید. چه یک پیاده‌روی ساده باشد، چه یک فنجان قهوه در صبح زود یا نشستن در سکوت میان طبیعت، این‌ها صرفاً فواصل خالی در برنامه‌تان نیستند، بلکه زمانی برای بازیابی انرژی پس از تمام تعهدات اجتماعی زندگی روزمره‌تان هستند. بیایید تنهایی را نه به‌عنوان یک تجمل، بلکه به‌عنوان یک بخش حیاتی از سلامتی‌مان بپذیریم و اطمینان حاصل کنیم که این زمان را مانند هر قرار مهم دیگری ارزش‌گذاری و حفاظت می‌کنیم.
منبع:
Nguyen, T. V. (n.d.). Solitude can be profoundly restorative – here’s how to savour it. Psyche. Retrieved January 21, 2025, from https://psyche.co/ideas/solitude-can-be-profoundly-restorative-heres-how-to-savour-it
[1] منظور مولف صحبت در حضور کسانی است که علاقه‌ای به سخنرانی سخنران نداشتند و با بی‌تفاوتی در آنجا حضور داشتند
[2] Comfortable with
[3] Overwhelmed
